یک سال، یک بهار: روز صد و پنجاه و پنجم

زندگی، یعنی زیستنی مسالمت‌آمیز با احساسات دوگانه. آنجا که بودن کسی موهبت است و نبودنش فرصت! تجربه‌‌ خردورزی دشوار است و نداشتنش پردرد؛ دغدغه دانستن رنجش را بهمراه دارد و فقدانش خودسوزی است. این روزها، روزهای دوگانگی لحظه‌هاست؛ بویژه زمانی که داشته‌ها و دیده‌ها راضی‌کننده نیستند.

بید و مجنون...