353

یکهو چشمت رو باز می کنی و می بینی همون چیزی که بهش افتخار می کردی، عمری به پاش ریخته بودی تبدیل به نقطه ضعفت شده. همون جایی که قرار بود زیر لایه ای از غبار زندگی رشد کنه و بزرگ بشه، حالا یه نقطه ضعف بزرگ شده، تو رو مقابل خودت قرار داده...

وقتی بهش فکر می کنی که چطور چنین چیزی ممکنه، به اینجا میرسی که هیچ وقت به تهش فکر نکردی. فکر می کردی توانایی هست و تلاش و لذت و امیدواری؛ اما نمیدیدی که همه اینها هم وقتی با هم باشن، اما به هیچ هدفی نتونن برسن که تهش به دردی بخوره، از جای دیگری خودش رو نشون میده

و همین شد که کم کم کسانی که قرار بود کمک این راه باشن، زودتر از تو ضعف بزرگش رو بهت گوشزد کردن، ضعفی که باید برای حل کردنش دوباره بشینی و فکر کنی راهت به کجا میره، اصلا جایی قراره بره یا اینکه بار بعد محکم تر سیلی خودش رو می نوازه و همچنان عقب و عقب و در راه مانده تری...