یک سال، یک بهار: روز صد و شانزدهم

یک - متمرکز بودن گاهی موهبتی است، همه چیز را تعلیق میکند یا به قول فلاسفه در براکت میگذارد تا کارایی را حداکثر کند. گاهی آثار جانبی دارد بر ابعاد اجتماعی انسان، اما گاهی حرف زدن انسان را هم دقیق میکند.

دو - چیزی که نه تمرکز می شناسد و نه برنامه، درد است. مجبورت میکند تا تمرین کنی که زندگی همیشه خودش را با تو تنظیم نمیکند. گاهی باید دست کشید و صبر‌ کرد تا زمان آموزنده بودنش را دوباره به رخ بکشد.

سه - روزهای سفرهای متوالی و جدید که از راه می رسند انگار ریتم زندگی عوض میشود. انگار وقت آن میرسد که آدم سبک زندگی اش را بازبینی کند. ببیند چقدر انعطاف پذیری دارد تا به جای یک اتفاق کوچک و گذرا در زندگی، راههای جور‌ دیگر‌ زیستن را هم مرور‌ کند

بید و مجنون...