یک سال، یک بهار: روز صد و هشتم

بزرگ شدن در دنیایی پرمشغله و ناآرام، هر چه ناتوانی ها و سختی های زندگی انسان را پررنگ می کند، قساوتهای بشر در حق خودش را به رخش میکشد و تمایل به بی معنایی و بی تفاوتی را تقویت میکند، یک جنبه ظریف و کشف ناشده تر دارد.

بازگشت به لحظه های تجربه آرامش، فهم انسانهای بی جایگزین، و صرف زمان برای خلق معانی تازه نه تنها فرصتی است برای رها شدن، که سرنخی است برای جور دیگر زیستن

بید و مجنون...